Dipnot düşülmeyen günler sık sık
azınlık günler daldıkça uzaklara
soluğuma oturuyor eski bir şarkı
Belleğimde yeşeren ulaşılmazlık
iki yanı ağaçlı yolda
göz kırpıyor yaralı
Gitmenin zamanı geldi artık
Bir çift güvercin kanadının
iki yanı ağaçlı yolda
çocuk hevesime bıraktığı gölge
belleğimi sorguladıkça canım acıyor
Kendi zıddına dönüşen her şeyin adının
ansızın konulmadığı bir ülke var
Kırık aşk ağrısı solda
Belki bütün talihsiz hatıralar
aynı ağacın dallarında mevsimi karşılıyor
resimlerde eskimeyen gökyüzü aynı
Ağaçlı yolun iki yanında endişe
güvercin konuşunu ağırlıyor
nihavent şarkıların sözü aynı
yaz bitimi tüm hevesler sonbahar
Bir çift güvercin kanadının
gölgesine sığınan ölümsüz çıvgın
ardımsıra gelip ağlasın neyleyim
bir başka baharın sunduğu karanfil
umurumda değil
kırık aşk ağrısı solda
Sen eylül darbesi sönümüyle kaybol da
ben ardınsıra sabah aklanıp geleyim
İki yanı ağaçlı yolda
son kez yürürken asiler deminde
ömrümle barışık öleyim