Bir kısa ayrılık
özletiyor en küçük çizgini
darmadağın ve kırık
sızlatıyor umudun bam telini
Kapılar kapanırken gece yarısı
başlıyor endişe ağır
Daha ilk soruyla geliyor
kalbimin telaşlı kıpırtısı
Yalnızlık ayazı kör pencerede
hükümsüz kılıyor gün sarısını
İç çatışma acıtıyor
sesimin en sevinçli tınısını
Ayrılığın açtığı yara derin
ertelemek güç iyileşmesi zor
Sözün yokluğunu duyurmak için
sağır saatine demir atıyor günce
Üzerinden ivedi geçilmiş ayrıntıların
maskesiz yüzüyle söze teslimi
sana daha yakın kılıyor iklimi
Bilincim ilk kez hissediyor
kanımın üşüdüğünü yanarak
İlk kez kalbim delice reddediyor
yapayalnızlığın sıcaksı güzünü
Sararmış fotoğraflardan çıkarak
aceleci soluğunla yüzünü
pencere önüne götürmemi istiyor
çırılçıplak seviştiğim anılar
Yaşamak ne güzel sevmek ne iyi
Bir kısa ayrılık
anımsatarak
özletiyor en küçük çizgini