Ben yalnızlığımın ihanetçisiyim
Bir tutam ışık yarar gecenin karanlığını
bir damla su açar yolunu çoğalmanın
Kömür şeker tuz beyaz gül katran
hayatın rengini çizer insanın anlığını
Ucuz roman kahramanlarını bekleyen mutluluktur
fırtına dinince kül ve diken kalır geriye
Sırlı düşü orta yerinde kanatan çocuktur
her insan uçurumunu görür düşmeden önce
Kimse intiharımı beklemesin asla
Ateş söndürülür ya da
söner günü gelince