Migren krizinden sonra ay imgesine tutsak
şiir ormanında bir uzun gezintiye çıkmak
mutluluğun resminden pay alırcasına
erişilmez bir haz veriyor bedenime
Saat üç Elmadağ tutsak evinde ilk gece
Derler ki oturup sevgilinin dizi dibinde okunur şiir
belki doğru kabul edilebilir bu sav ölü çağda
Mahpus olmak heba edilmiş yaşam sayılabilir
yakasına cazibe iliştirmiş aşk büyürken çığda
Günleri ötelemek insanca ve gülümseyebilmek
kazanılmış kimliğin varsılı olmaya yetiyor
Diri ve dingin yüzle yeni bir güne
başlayabiliyor insan gökyüzünden uzakta
Düşler yurduna yolculuktan önce
teslim olmak sözünden uzakta
sırrı çözebilmek ve yaşadım diyebilmek
asi bir şair olabilmek mümkün ama zor
Fırtınalar sırtlamış bozkırlar öyküsünde
dudaklarından öpüp söze katıyorum yolculuğu
bedenim esir bilincim alabildiğine özgür
Yüzü tutsaklara uzak gök seyrinde
mahir bir ustanın kıskanç titizliğiyle ördüğüdür
yaşamın bana sunduğu