Yüzbin cefâ etsen vazgeçmem, bir kere sevdim seni. Kazâ ve kader kalemi alnıma böyle yazmış; seni sevdim bir kere. Dokuz gök döndükçe bu sözden dönmem: sevdim seni; yer ve gök aşkıma şâhid olsun.
Şöyle böyle bir söz zannetme. Söyleyebiliyorsan gel sen de böyle bir söz söyle.
Kendine iyi bak çünkü alemin özüsün sen. Varlıkların gözbebeği olan insanoğlusun sen.
Korkutmaya çalışma, yersizdir. Benim vuslat dediğim eceldir.
Bilmem o efsane ne büyü idi, cana cehennem haberini getirdi.
Şiir mumdan kayıklarla alev denizini geçmeye benzer.
Gâh kar yağıyordu,gâh karanlık.
Efendimsin cihanda itibarım varsa sendendir. Miyanı aşıkanda iştiharım varsa sendendir.
Cana hayret veren o şahbaz göz, o büyü ceylanı, naz güvercini.
Dert mevsimi geçer, neşe vakti de gelir.