Aşk, bir şiire başlamak için,
bir hayata, bir hayatı bağışlamak için,
kovalamakla, sarmak arasında yapılan bir seçim
gibi narin bir bahaneydi.
ve ölüm, nice mutlu yıllara diyen
bir sevgilinin dudaklarında kendini gösterirdi.
sonunda kendi kahramanımızı vurduğumuz,
tüm o hatırlanmayan, eski, siyah beyaz
filmler gibi...
bir pet şişeye, pipet muamelesi yapmak gibi,
bir pet şişeyi, sevgilinin dudakları yerine koymak gibi,
ve öpmek, bir çocuğu bıçaklar gibi!
Şimdi, dudağımda son hediyenden kalma, esrar tadı...
sen, sağlam katil.
sen, harbi torbacı.