Gözünde yaşla gömülen ruhlar gibi özgürüz
suya imrenen bir çift yaseminin solduğu yerde
yeniden o dar dik idam merdivenlerinden
enine değil boyuna bir çatlak gibi
yeniden o sığ yalın cellat boğumundan
kafasından değil, damarlarından idam edilen
bir demet vebalı aşk gibi yenileneceğiz
bekle, bekle dünya değişecek bir gün
ya da elbet gözlerimizi değiştireceğiz.
şimdi kalk, kalk gidelim desem
hangi rüyanın, hangi şehrinde
kiralık bir hayat bulabiliriz ki?
şimdi kalk, kalk ölelim desem
hangi mezarın, hangi hüsranında
ufacık bir umut duyabiliriz ki?
ufacık bir umut ki; belki tekrar ölüyü
diri gerçeklerle öldürebiliriz.
Her şey sanat sana göre
ve refleks, herşeyin doğum sancısıyla inlemesi...